Biēng-nṳ̆k-iéng
Chăng-kō̤ Mìng-dĕ̤ng-ngṳ̄ Háng-cê gì bēng-buōng. / 參考閩東語漢字其版本。
Biēng-nṳ̆k-iéng (扁肉燕) iâ hô̤ lā̤ nṳ̆k-iéng (肉燕)[1], sê Hók-gióng gâe̤ng Dài-uăng gì siŏh cṳ̄ng dĕk-sáik gì siēu-siăh.
Kĕk chiĕng ngṳ̀ nṳ̆k gâe̤ng dṳ̆ nṳ̆k kău siŏh dŏi kāng lā̤ gâe̤ng nà̤ siŏh iông, gái gă diē dièu-lâiu buâng siŏh buâng, cuòi sê âng. Iéng puòi sê kĕk dṳ̆ kă-tō̤i gì sēng-nṳ̆k, gă diē dâing-hūng gâe̤ng sièng có̤ gì.
Gái ciŏng iéng puòi siók siàng 2 cáung huŏng-huŏng-sék piéng-piéng, siŏh chiū niĕng iéng puòi, siŏh chiū kĕk dê̤ṳ tiĕu sék-dáung gì âng ĕng iéng puòi diē-sié, bău kī lì niĕk gīng, gĕ̤h diāng diē-sié cṳ̄ chă-bók-dŏ̤ 5 hŭng-cṳ̆ng, biēng-nṳ̆k-iéng cêu có̤ hō̤ lāu.
Ciā nó̤h gì iông-sék iā chiông iéng, gó-chṳ̄ ké̤ṳk nè̤ng hô̤ lā̤ „nṳ̆k-iéng“ hĕ̤k-ciā „biēng-nṳ̆k-iéng“.
Chăng-kō̤ Cṳ̆-lâiu[Siŭ-gāi | Gāi nguòng-mā]
- ↑ 刘瑞明; 林羽. 福州方言隐实示虚趣难词. 福建师范大学学报(哲学社会科学版). 2003.1. ISSN 1000-5285.