Mìng Tái-cū

Chók-cê̤ṳ Wikipedia

Mìng Tái-cū kō̤-nèng sê:

  1. 閩太祖, chiāng chăng-kō̤ Uòng Sīng-dĭ;
  2. 明太祖, chiāng chăng-kō̤ Ciŏ Nguòng-ciŏng.


Cuòi sê 1 bĭh ô gì-ngiê gì nô̤i-ṳ̀ng.
Nṳ̄ nâ sê téng sié-nó̤h lièng-giék lièng gáu cŭ-uái, kī-dâe̤ng nṳ̄ dó̤i-chiū siŭ-gāi lâ hiā lièng-giék, niông ĭ lièng gáu ciáng-káuk gì dèu-mĕ̤k hŭ-uái kó̤.
Lài-nguòng „https://cdo.wikipedia.org/w/index.php?title=Mìng_Tái-cū&oldid=35231“