Dīng-cĕng
Chăng-kō̤ Mìng-dĕ̤ng-ngṳ̄ Háng-cê gì bēng-buōng. / 參考閩東語漢字其版本。
Buóh tō̤ siŏh-cṳ̄ng ùng-hŏk sĭu-sṳ̀ gì huŏng-huák, kī-dâe̤ng nṳ̄ káng „Dīng-cĭng“.
Dīng-cĕng sê tiéng nó̤h gì sì-hâiu dái diŏh mū-mū ciáh chiēng-cāi, ng-sāi ké̤ṳk cĕng chié kó̤ gì nó̤h.[1]
Muōi-ció
[Siŭ-gāi | Gāi nguòng-mā]- ↑ Dâi-bók-liĕk-diĕng Báik-kuŏ-ciòng-cṳ̆ (大不列顛百科全書) 4. . 311.