Cìng Sṳ̄-huòng

Cìng Sṳ̄-huòng

Cìng Sṳ̄-huòng (秦始皇, s. 259 n. - s. 210 n. ) sáng Iàng (嬴), miàng Céng (政), sê Dṳ̆ng-guók lĭk-sṳ̄ diē-sié tàu ciáh huòng-dá̤, iâ sê Cìng-dièu gì kŭi-guók huòng-dá̤. nguòng-lài sê Ciéng-guók sì-gĭ Cìng-guók gì guók-uòng, iù sèng 226 nièng kăi-sṳ̄ miĕk lĕ̤k guók, gáu sèng 221 nièng tūng-ék Dṳ̆ng-guók. Ĭ giéng-gáe̤k cê-gă gì gŭng-lò̤ bī gô-lā̤ gì Săng-huòng Ngô-dá̤ (三皇五帝) gó sâ̤, cêu gó̤ cê-gă hô̤ lā̤ “huòng-dá̤”, biék-nè̤ng gó̤ ĭ “Sṳ̄-huòng-dá̤”(始皇帝).