Ngāi-gáu
(Iù Ngāi-hău dêng-hióng lì gì)
"Ngāi-gáu" sê siŏh piĕng Bàng-uâ-cê ùng-ciŏng, buóh ché̤ṳ Háng-cê bēng-buōng "牙齒硣", dók cŭ-uái.
Ngāi-gáu (牙齒硣)[Ció 1][1], cṳ̆-ngṳ̄ hô̤ lā̤ sáiu-kēu-buŏi (漱口杯), sê ké̤ṳk nè̤ng găk sā̤-ngāi gì sèng-âu dò̤-lā̤ ciék cūi gò-dâung-chói gì nó̤h.
Gái Ché̤ṳ
[Siŭ-gāi | Gāi nguòng-mā]- Ngāi-cióng (牙齒醬)
- Ngāi-sáuk (牙齒刷)
- Ngāi-táe̤k (牙齒𠟶)
- Ngāi-cô̤ (牙齒座)
- Ngāi-gŏ̤ (牙齒膏)
Muōi-ció
[Siŭ-gāi | Gāi nguòng-mā]- ↑ Nìng-dáik-uâ (寧德話). Káng: 許寶華. 漢語方言大詞典 (全五卷). 中華書局. 1999. 680. ISBN 7101008178.
Chăng-kō̤ cṳ̆-lâiu
[Siŭ-gāi | Gāi nguòng-mā]- ↑ 許寶華. 漢語方言大詞典 (全五卷). 中華書局. 1999. 680. ISBN 7101008178.
